Εκκολπωματική νόσος

Ο όρος εκκολπωμάτωση σχετίζεται με την παρουσία εκκολπωμάτων ή αλλιώς προεκβολών του εντερικού τοιχώματος στα σημεία εισόδου των αιμοφόρων αγγείων στο εντερικό τοίχωμα.

Εκκολπωματίτις καλείται η παρουσία φλεγμονής πέριξ ενός τουλάχιστον εκκολπώματος του παχέος εντέρου.

Η επίπτωση της νόσου αυξάνεται με την ηλικία. Στις δυτικές κοινωνίες υπάρχουν εκκολπώματα στο 30% του πληθυσμού > 60 ετών και στο 60% του πληθυσμού > 80 ετών.

Η παρουσία των εκκολπωμάτων δεν συνοδεύεται απαραιτήτως από  συμπτώματα ή κλινική νόσο , ενώ συνήθως προσβάλλεται το σιγμοειδές.

Η νόσος γίνετε συμπτωματική στο 10-30% των ασθενών ενώ συνολικά το 1% των ασθενών με εκκολπωμάτωση χρήζουν χειρουργικής επέμβασης.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

διάχυτη περιτονίτιδα
ελεύθερη διάτρηση
απόφραξη
στένωση
συρίγγιο
ανοσοκαταστολή
> 4 επεισόδια μη επιπλεγμένης εκκολπωματίτιδας
(χωρίς απόστημα , διάτρηση , συρίγγιο , στένωση )

ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΑΠΟ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ

Περίπου το 50% των αιμορραγιών του κατώτερου πεπτικού οφείλονται σε εκκολπώματα. Στο 70% η αιμορραγία αυτοπεριορίζεται. Η χειρουργική επέμβαση ενδείκνυται  στις περιπτώσεις που δεν σταματάει αυτόματα , δεν ελέγχεται ή υποτροπιάζει η αιμορραγία , με στόχο την εκτομή του εμπλεκόμενου τμήματος.

ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΤΙΣ  – ΜΗ ΕΠΙΠΛΕΓΜΈΝΗ

Ως μη επιπλεγμένη ορίζεται η εκκολπωματίτιδα άνευ επιπλοκών , δηλαδή  χωρίς απόστημα , διάτρηση , συρίγγιο ή  στένωση.

Κλινικώς εκδηλώνεται με πυρετό , άλγος αριστερού λαγονίου βόθρου και λευκοκυττάρωση εργαστηριακώς .

Η εκτίμηση ολοκληρώνεται με αξονική τομογραφία κοιλίας , η οποία παρέχει πολύτιμη βοήθεια στην διάγνωση αλλά και στην περαιτέρω παρακολούθηση σε περιπτώσεις επιδείνωσης ή μη βελτίωσης.

Η αντιμετώπιση αρχικά είναι συντηρητική ,  με ανάπαυση του εντέρου και αντιβιοτική αγωγή . Η πλήρης ύφεση , χωρίς υποτροπή , επιτυγχάνεται στο 70% των ασθενών. Μετά την υποχώρηση του οξέος επεισοδίου , συνιστάται σε 6- 8 εβδομάδες κολονοσκόπιση.

Η εκλεκτική χειρουργική παρέμβαση συνιστάται μετά από τουλάχιστον 2 (ή και >3) επιβεβαιωμένα επεισόδια μη επιπεπλεγμένης  εκκολπωματίτιδας. Εξαιρέσεις αποτελούν οι ανοσοκατεσταλμένοι και μεταμοσχευμένοι ασθενείς.

ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΤΙΣ  –  ΕΠΙΠΛΕΓΜΈΝΗ

Ως επιπλεγμένη ορίζεται η εκκολπωματίτιδα που συνοδεύεται από  απόστημα , διάτρηση , συρίγγιο ή  στένωση.

Η κλινική σταδιοποίηση βοηθάει περαιτέρω στην χάραξη της στρατηγικής στης χειρουργικής  αντιμετώπισης .

Στάδιο Ι και ΙΙ κατά Hinchey : περιχαρακωμένη διάτρηση με περικολικό και πυελικό απόστημα αντίστοιχα.
Η αντιμετώπιση συνίσταται στην υπό αξονικό τομογράφο παρακέντηση-  παροχέτευση του αποστήματος.. Σε δεύτερο χρόνο εκτελείται εκτομή και αναστόμωση , αποφεύγοντας την πιθανότητα κολοστομίας.

Στάδιο ΙΙΙ  και IV κατά Hinchey : πυώδης και κοπρανώδης περιτονίτις αντίστοιχα.
Η επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση είναι η θεραπεία εκλογής , με στόχο την εκτομή του πάσχοντος εντέρου , κολοστομία και σύγκλειση του περιφερικού κολοβώματος του ορθού ( επέμβαση κατά Hartmann ).

[widgetkit id="16" name="Εκκολπωματική νόσος"]